คนรวยทุ่มเทเพื่อความรวย คนจนแค่อยากรวย จากเมล์ที่ได้รับ ——————————————————————————– ถามคนส่วนใหญ่ดูสิว่าพวกเขาอยากรวยไหม พวกเขาจะมองหน้าคุณเหมือนเห็นคนสติไม่ดี “แน่นอน ฉันอยากรวย” พวกเขาจะตอบอย่างนี้ ทว่า ความจริงก็คือคนส่วนใหญ่ไม่ได้อยากรวยจริงๆหรอกครับ เพราะอะไรน่ะหรือ? เพราะพวกเขามีข้อมูลด้านลบเกี่ยวกับความร่ำรวยซ่อนอยู่ในจิตใต้สำนึก ซึ่งบอกว่าการเป็นคนรวยเป็นเรื่องที่ผิด “ฉันจะไม่มีวันรู้เลยว่าคนอื่นชอบฉันที่ตัวฉันหรือเงินของฉัน” “ฉันต้องเสียภาษีอานและต้องจ่ายเงินครึ่งหนึ่งของฉันให้รัฐบาล” “ต้องทำงานหนักเกินไป” “เสียสุขภาพแย่” “ทุกคนคงอยากไถเงินฉัน” “ฉันอาจถูกปล้น” “เดี๋ยวลูกๆฉันโดนลักพาตัว” “มันต้องรับผิดชอบมากเกินไป ฉันต้องบริหารเงินทั้งหมดนั่น ต้องทำความเข้าใจเรื่องการลงทุนให้กระจ่าง ต้องกังวลเรื่องกลยุทธ์ทางภาษีและการปกป้องทรัพย์สิน และต้องจ้างนักบัญชีกับทนายแพงๆมาช่วยดูแล เฮ้อ ยุ่งยากชะมัด” และอีกสารพัดสารเพ… ลองคิดแบบนี้ก็ได้ครับ สวรรค์ หรือที่เรียกอีกอย่างว่า “สิ่งศักดิ์สิทธิ์” ก็คล้ายแผนกส่งของตามสั่ง ที่ทำหน้าที่ส่งผู้คน เหตุการณ์ และสิ่งต่างๆมาให้คุณอย่างต่อเนื่อง คุณ “สั่ง” ด้วยการส่งคลื่นความคิดไปยังสวรรค์ ผ่านความเชื่อที่เด่นชัดที่สุดของคุณ ด้วยกฎแห่งแรงดึงดูด สวรรค์จะตอบตกลงและบันดาลทุกอย่างให้เป็นไปตามที่คุณต้องการ แต่ถ้าแฟ้มข้อมูลของคุณมีความสับสนปนเป สวรรค์ก็จะไม่เข้าใจว่าคุณอยากได้อะไรกันแน่ ตอนแรกเมื่อสวรรค์ได้ยินว่าคุณอยากรวย สวรรค์ก็จะเริ่มส่งโอกาสแห่งความมั่งคั่งมาให้คุณ แต่เมื่อได้ยินคุณบอกว่า “คนรวยโลภมาก” สวรรค์จะช่วยให้คุณมีเงินน้อย จากนั้นคุณก็คิดว่า “การมีเงินมากๆ จะช่วยให้ชีวิตรื่นรมย์ขึ้นเยอะเลย” และแล้วสวรรค์ที่น่าสงสาร ซึ่งทั้งสับสนและมึนงง […]
ก็คนที่เดินมากับไอวอ เป็นเอ๊ะอ่ะสิคับ ผมงงเล็กน้อยคับ ว่าเอ๊ะมาได้ไง…. แต่ก็ไม่กล้าถามต่อหน้าเอ๊ะ เพราะกัวเสียมารยาทคับ ตลอดทางที่ขับรถไป ภูเก็ตประมาณ 8ชม. ไอวอแกจู๋จี๋กับเอ๊ะตลอดคับ ส่วนไอขวัญ เริ่มหงุดหงิดคับ – -” ( คนขับ เป็นคนงานที่บ้านผม ซึ่งผมให้เขาขับมาให้ เพราะมันไกล ไม่กล้าขับมาเองกลัวหลง – -” ) ” เฮ้ย แวะกินข้าวเหอะโอ กรุหิวว่ะ ” ไอขวัญ รำคาญไอวอจนต้องขอแวะกินข้าวคับ แล้วน้าราชก็แวะร้านอาหารร้านนึงให้ ( น้าราช = คนขับ )… ก็นั่งกินกันจนอิ่ม แล้วที่นี่ก็ยิงยาวยันภูเก็ตคับ ( มีแวะเข้าห้องน้ำตามปั๊มมั่ง ) พอถึงภูเก็ต ไอวอไม่พูดพร่ำทำเพลงคับ วิ่งลงน้ำคนแรกเหมือนไม่เคยเห็นทะเลเลยคับ – -” ทั้งๆที่ยังไม่ได้หาโรงแรมเลย เวนจิงๆ ผมจึงให้น้าราชไปหาโรงแรมให้ ส่วนผมกะเพื่อนๆก็ไปเช่าโต๊ะนั่งอยู่ริมทะเลกัน แล้วก็สั่งอาหารมากิน ซักพัก น้าราชโทรมา บอกชื่อโรงแรม แล้วก็ถามว่าจะให้ไปรับตอนไหน […]
คนรวยเล่นเกมการเงินเพื่อเอาชนะ คนจนเล่นเกมการเงินเพื่อไม่ให้แพ้ จากเมล์ที่ได้รับ ——————————————————————————– ถ้าคุณเล่นกีฬาหรือเกมอะไรก็ตามโดยเอาแต่ตั้งรับ คุณจะมีโอกาสชนะในเกมนั้นมากแค่ไหน? คนส่วนใหญ่คงเห็นพ้องต้องกันว่าโอกาสคงมีอยู่เพียงน้อยนิดหรือไม่ก็เป็นไปไม่ได้เลย เป้าหมายที่แท้จริงของคนรวยคือการมีฐานะอันมั่งคั่งและมีเงินทองเหลือกินเหลือใช้ พวกเขาไม่ได้อยากมีเงินแค่พอใช้ แต่อยากมีเงินจำนวนมหาศาล แล้วเป้าหมายของคนจนล่ะ? พวกเขาอยาก “มีเงินพอสำหรับจ่ายใบแจ้งหนี้ต่างๆ …และถ้าจ่ายได้ตรงเวลาด้วยยิ่งเป็นเรื่องปาฏิหารย์!” เมื่อคุณตั้งใจให้มีเงินแค่พอจ่ายใบแจ้งหนี้ คุณก็จะมีเงินเท่านั้นจริงๆ…แค่พอสำหรับจ่ายเงินจำนวนนั้น ไม่ขาดและไม่เกินมาสักเซ็นต์ พวกชนชั้นกลางดีกว่านิดหน่อย…อย่างน้อยก็หนึ่งขั้น แต่เป็นเพียงระดับขั้นเล็กๆ พวกเขาดันเลือกคำๆหนึ่งมาเป็นเป้าหมายหลักในการดำเนินชีวิต คำๆนั้นคือคำว่า “อยู่อย่างสบาย” ขอบอกว่าการอยู่อย่างสบายกับการเป็นคนรวยนั้นแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน อันที่จริงคนมีฐานะปานกลางมักเลือกอาหารโดยพิจารณาจากฝั่งขวาของเมนู…หรือที่เรียกว่าการสั่งโดยดูราคาเป็นหลักนั่นเอง เมื่อคุณมีฐานะปานกลาง คุณจะไม่กล้าทอดสายตามองส่วนล่างสุดของเมนู เพราะถ้าทำอย่างนั้น คุณอาจเห็นสุดยอดคำต้องห้ามในพจนานุกรมของชนชั้นกลาง นั่นคือคำว่า “ราคาตามน้ำหนัก!” หนึ่งในเรื่องที่ดีที่สุดของการเป็นคนรวยคือผมไม่จำเป็นต้องดูราคาอาหารในเมนูก่อนจะสั่ง ผมกินสิ่งที่ผมอยากกินได้โดยไม่ต้องสนว่าราคาเท่าไหร่ ผมยืนยันได้เลยว่า ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ ตอนที่ผมถังแตกหรือมีฐานะปานกลาง เราจะได้ในสิ่งที่เป็นความมุ่งหมายที่แท้จริงของเรา ถ้าคุณอยากรวย เป้าหมายของคุณต้องเป็นความร่ำรวย ไม่ใช่แค่มีเงินพอจ่ายใบแจ้งหนี้และไม่ใช่แค่พออยู่ได้สบาย ความรวยก็คือความรวย!
รัก…เหมือนดั่ง ราคา SDRAM ที่พันทิพย์ตอนนี้ แปรผันขึ้นลงตลอด ไม่คงที่แน่นอน รัก…เหมือนดั่ง ปาล์ม(Palm) อยากมีเธอไว้ติดตัวไปทุกที่ รัก…เหมือนดั่ง Intel Pentium !!! Coppermine หากไม่ปรับตัวใช้ M/B หรือ Slocket รุ่นใหม่ คงเข้ากับเธอไม่ได้ รัก…เหมือนดั่ง Roadmap ราคาของ CPU ซึ่งเธอมีให้ฉันน้อยลงไปทุกที รัก…เหมือนกับ Internet Explorer 5 Full ที่มีปัญหา Low Resource เป็นประจำ รัก…เหมือนกับ Online บ้างก็ busy บ้างก็ easy รัก…เหมือนเขียน Java Script ที่ละเอียดอ่อน ผิดแม้นิดเดียวก็ Error รัก…เหมือนดัง Ink-jet Printer เปลืองน้ำหมึกและเสียบ่อย ดั่งรักที่รวนเร รัก…เหมือน “not enough memory” […]
หลายเดือนก่อนน้องของเพื่อนคนหนึ่งส่งเทปมาให้ เป็นเทปที่อัดจากการพูดคุยของพี่ศุ บุญเลี้ยงกับแฟนๆ ของเขาในงานสัมมนางานหนึ่ง เป็นมุมมองและความคิดของชายหนุ่มที่ไฟความฝันไม่เคยมอดคนนี้ โดยรู้ว่ากิจกรรมอย่างหนึ่งในชีวิตที่ศุบุ-เลี้ยงชอบมากและเต็มใจที่จะทำอยู่เสมอ นั่นก็คือการทำค่าย..ไม่ว่าจะเป็นค่ายเด็กหรือค่ายคนพิการ (หรือค่ายเด็กพิการ) ในเทปมีคำพูดของเขาอยู่ตอนหนึ่งที่ฟังแล้วชอบมาก พี่จุ้ย เล่าว่า ครั้งหนึ่งเขาพาเด็กไปเข้าค่าย แล้วเขาให้เด็กวิ่งแข่งกัน แต่กติกาคือ ใครเข้าเส้นชัยเป็นที่สอง-ชนะ ชายหนุ่มเล่าว่า…ผลที่เกิดขึ้นก็คือ แทนที่จะเอาชนะกัน ด้วยการเป็นคนที่เร็วที่สุดที่เข้าเส้นชัย… เด็กๆ กลับวิ่งแข่งกันอย่างสนุกสนาน มีเสียงหัวเราะเฮฮาดังขึ้นอย่างร่าเริงในหมู่ผู้แข่งขันที่ไม่ต้องการเป็นที่หนึ่ง ในชีวิตที่ผ่านมาบ่อยครั้ง เรามักถูกปลูกฝังให้เอาชนะ เพื่อขึ้นสู่การเป็นเลิศกันมาตลอด เราอยากเรียนให้ได้คะแนนดีที่สุด เราอยากสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด เราอยากเป็นคนทำงานที่เก่งที่สุด เพื่อให้เจ้านายเห็นว่า เราเยี่ยมที่สุดในบริษัท เราอยากเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จสูงสุด ฯลฯ และเมื่อตั้งเป้าอย่างนี้แล้ว เราจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุจุดหมาย โดยบ่อยครั้งที่เราหลงลืม หรือจงใจมองข้ามมันไปว่า เราได้ทำร้ายใครบ้างหรือเปล่า ? ไม่ได้หมายความว่า การแข่งเป็นสิ่งที่เลวร้ายไปซะหมด มันมีความดีอยู่บ้างในตัวของมัน อย่างน้อยก็ทำให้เราไม่เป็นคนเอื่อยเฉื่อย เดินหายใจไปวันๆ เพียงอยากให้ผู้เข้าแข่งขันทุกคน ได้หยุดคิดสักนิดว่า เราสามารถที่จะแข่งขันกันโดยไม่ต้องขัดขา ว่าร้าย ผลักหลัง หรือแอบเหยียบเท้าฝ่ายตรงข้ามได้หรือไม่ ซึ่งคำตอบสำหรับคำถามนี้ คิดว่าได้อยู่แล้ว ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ไม่ก่อความเดือดร้อนให้ใคร ผลลัพธ์ได้แค่ไหนก็แค่นั้น มีไมตรีจิตรที่ดี สร้างพันธมิตรย่อมดีกว่าก่อศัตรูเป็นแน่ […]
“เขา” เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยังคงวิ่งไล่ตามความฝัน….และยังคงค้นหาตัวเอง “เขา” เป็นเหมือนกับผู้ชายทั่วๆ ไป ไม่อ่อนหวานแต่อ่อนไหว…ไม่แข็งแรงแต่แข็งกระด้าง แสดงออกในสิ่งที่ตรงข้ามกับความต้องการของจิตใจ ไม่พูดคำว่ารัก ไม่เคยแสดงออกว่า “เขา” รัก “เธอ” สิ่งเดียวที่เขามีให้อย่างเสมอต้นเสมอปลายก็คือสายตา…และความจริงใจ “เขา” คิดว่ามันน่าจะเพียงพอแล้ว… และ “เธอ” ก็คงจะคิดเช่นเดียวกับ “เขา” ทุกครั้งที่ “เขา” คิดถึงก็มักจะพูดแต่เพียงว่า “ก็แค่อยากคุยด้วย” มันคงจะดีกว่านี้ถ้า “เขา” กล้าที่จะยอมรับกับความต้องการของหัวใจตนเอง “เธอ” เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่ต้องการใครสักคน… คนที่ “เธอ” รัก/และเป็นคนที่รัก “เธอ” “เธอ” ยังคงเชื่อมั่นและศรัทธาในความรัก และหวังว่าสักวันจะต้องเจอคนที่เกิดมาเพื่อกันและกัน “เธอ” มักจะวางตัวนิ่ง ๆ เฉย ๆ เมื่ออยู่กับ “เขา” ไม่เคยบอกว่ารู้สึกเช่นไร… สิ่งเดียวที่ “เธอ” ทำได้และทำเสมอมาคือการรอ รอให้ “เขา” เปิดโอกาสให้กับ “เธอ” และกับตัว “เขา” เอง […]
คำพ่อสอน… “… การทำให้คนอื่นรัก ยากกว่าการทำให้เกลียดมากนัก กว่าจะเป็นที่รักของใครได้ต้องใช้เวลานาน ความรักมันต้องอาศัยการซึมลึก ไม่เหมือนความเกลียดที่ทำง่ายแต่ซึมนาน เราดีใจที่รู้ว่ามีคนรักเรามากมายรอบๆตัว มันเป็นภูมิต้านทานความท้อแท้ที่ดีสำหรับเรา เป็นเกราะคุ้มภัยให้เราอุ่นใจเสมอ ลองดูสิ.. ทำให้คนรอบข้างมีความสุขเวลาที่มีเรา ถ้าเธอทำได้เขายิ้มได้..ทำให้เขาคิดถึง.. ทำให้เขาผูกพัน..เธอก็จะรู้ว่า.. นี่คือกำลังใจที่ดีที่สุด ที่ทำให้ชีวิตเรามีความหมาย ทำให้เรารักตัวเอง และทำให้เรารู้ว่า.. ลมหายใจของเรายังมีความหมายสำหรับใคร …อีกหลายคน… ” แม่สอนว่า… ” … เราควรให้คนอื่น มากกว่าการที่คอยให้แต่คนอื่นหยิบยื่นให้เรา ลองคิดดูสิ.. ถ้าเธอได้รับของขวัญจากใครสักคน ที่เธอจะรู้จัก หรือไม่รู้จัก บางทีอาจเป็นแค่สิ่งของที่ไม่มีค่าอะไรเลย แต่ความรู้สึกที่ได้รับ มันตรงกันข้ามกับราคา หรือสิ่งของที่คนอื่นหยิบยื่นให้เรามากกว่าเป็นสิบเท่า ความรู้สึกนั้นนะ ไม่ใช่แค่ดีใจที่ได้รับของขวัญนะ แต่มันเป็นความรู้สึกที่คิดว่า เขาจำมันได้หรือ เขาคิดถึงเราด้วยหรือ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ถ้าเธอเป็นผู้รับ แล้วเธอเป็นผู้รู้สึกดี ขอให้เธอรู้ไว้ว่า คนที่เป็นผู้รับจากเธอ เขาก็รู้สึกดีไม่แพ้กับเธอหรอกนะ แล้วเธอจะรู้ว่าการทำให้คนอื่นมีความสุขได้ ตัวเธอเองนั่นแหล่ะที่จะมีความสุขยิ่งกว่า… ” ขอบคุณบทความดีดีจาก ไทยเมทดอทคอม
ก. เก็บคุณไว้ในใจ ข. เข้าใจคุณ ค. คอยสนับสนุน ง. ง้อคุณเมื่อรู้ว่าเขาผิด จ. จับมือคุณเมื่อคุณต้องการกำลังใจ ฉ. เฉยกับความใจร้อนของคุณ ช. ช่วยเหลือคุณ ซ. ซื่อสัตย์กับคุณ ญ. ญาติดีกับคุณเสมอ ด. เดินเคียงข้างคุณ ต. ติดตามข่าวคราวความเป็นไปของคุณ ถ. ไถ่ถามทุกข์ สุข ท. ทำให้ชีวิตคุณเปลี่ยนไป ธ. ธัมมะธัมโมกับคุณ น. นับถือคุณและน่ารักในสายตาของคุณ บ. บอกความจริงแก่คุณ ป. ปลอบใจเมื่อคุณท้อ ผ. ผายมือต้อนรับคุณเสมอ ฝ. ฝากผีฝากไข้กับคุณ พ. เพิ่มพลังให้แก่คุณ ฟ. ฟังคุณ (แม้คุณจะพูดจนน้ำไหลไฟดับก็ตาม) ภ. ภูมิใจในตัวคุณ ม. มอบสิ่งที่ดีแก่คุณ ย. ยกโทษให้กับข้อผิดพลาดของคุณ ร. รักคุณที่เป็นคุณ ล. ละเอียดอ่อนกับความรู้สึกของคุณ ว. […]
ถ้ารัก คือ…ฟัน รักคงมั่น คือ…ฟันแท้ รักร่อแร่ คือ…ฟันโยก รักโสโครก คือ…ฟันดำ รักถลำ คือ…ฟันเหยิน รักหมางเมิน คือ…ฟันห่าง รักร้าง คือ…ฟันหลอ รักหงิกงอ คือ…ฟันกุด รักบริสุทธิ์ คือ…ฟันขาว รักชั่วคราว คือ…ฟันปลอม รักอ่อนซ้อม คือ…ฟันร่วง รักสีม่วง คือ…ฟันเก* รักจำเจ คือ…ฟันซ้อน รักสลอน คือ…ฟันแทรก รักแรก คือ…ฟันน้ำนม รักระบม คือ…ฟันผุ รักคิกขุ คือ…ฟันกระต่าย รักสลาย คือ…ฟันหลุด รักชำรุด คือ…ฟันสึก รักเจ็บลึก คือ…ฟันคุด รักตุ๊ด คือ…ฟันหนุ่ม รักทั้งกลุ่ม คือ…ฟันหมด รักสลด คือ…ฟันพลาด รักต่างชาติ คือ…ฟันฝรั่ง รักปิดบัง คือ…ฟันชู้ รักอุดอู้ คือ…ฟันช้า รักกะฮา คือ…ฟันเล่น รักไม่เป็น […]
Once there was loving couple travelling in a bus in a mountainous area. มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง เดินทางไปเที่ยวในพึ้นทีที่เป็นภูเขาด้วยรถประจำทาง They decided to get down at some place. พวกเขาตัดสินใจที่จะลงตรงไหนสักแห่งหนึ่ง After the couple got down at some place the bus moved on. หลังจากพวกเขาลงจากรถบัสแล้ว รถบัสก็เคลื่อนที่ต่อไป As the bus moved on, a huge rock fell on the bus from the mountain and crushed […]