รัก…เหมือนดั่ง ราคา SDRAM ที่พันทิพย์ตอนนี้
แปรผันขึ้นลงตลอด
ไม่คงที่แน่นอน
รัก…เหมือนดั่ง ปาล์ม(Palm)
อยากมีเธอไว้ติดตัวไปทุกที่
รัก…เหมือนดั่ง Intel Pentium !!! Coppermine
หากไม่ปรับตัวใช้ M/B หรือ
Slocket รุ่นใหม่ คงเข้ากับเธอไม่ได้
รัก…เหมือนดั่ง Roadmap ราคาของ CPU
ซึ่งเธอมีให้ฉันน้อยลงไปทุกที
รัก…เหมือนกับ Internet Explorer 5 Full ที่มีปัญหา
Low Resource
เป็นประจำ
รัก…เหมือนกับ Online บ้างก็ busy บ้างก็ easy
รัก…เหมือนเขียน Java Script ที่ละเอียดอ่อน
ผิดแม้นิดเดียวก็ Error
รัก…เหมือนดัง Ink-jet Printer
เปลืองน้ำหมึกและเสียบ่อย ดั่งรักที่รวนเร
รัก…เหมือน “not enough memory” แม้ทำทุกอย่างเพื่อเธอ
ก็ไม่เพียงพอ
รัก…เหมือน Handy scanner…คงไม่สามารถสแกนหัวใจ A4
ของเธอได้
รัก…เหมือน 4.5 MOD 3 หารกันไม่ได้
เพราะเราไม่เข้าใจกัน
รัก…เหมือน Compile..Error!! เธอไม่เคยเข้าใจ
ไม่ตอบสนอง
รัก…เหมือน Sub-Directories มีมากมายแด่ใครๆ จนฉันหา
file หัวใจเธอไม่พบ
รัก…เหมือน Power Supply
ที่จ่ายไปเลี้ยงหัวใจเธออย่างเพียงพอ
รัก…เหมือนกับ พัดลมระบายความร้อน
ช่วยทำให้เธอเย็นสบาย คลายร้อน
รัก…เหมือนกับ Peltier
ช่วยทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายหายร้อนแรง 8^P
รัก…เหมือน UPS แม้จะเกิดอะไร
ใจฉันยังมั่นคงที่จะจ่ายไฟ เพื่อมีเวลา Saveหัวใจ
รัก…เหมือนเสียง Modem ตอน Connect ติด
ช่างสุขใจเหมือนได้ยินเสียงเธอ
รัก…เหมือน Microsoft Windows 9x
พร้อมจะพังทลาย(เจ๊ง)โดยไม่มีวี่แววมาก่อน
รัก…เหมือน อาการ Access Violation ไม่ยอมบอกเหตุผล
แต่ก็ไม่ยอมให้แก้ตัว
รัก…เหมือน ภาษา Assembly
ทำให้เธออย่างยากลำบากทั้งที่ผลที่ได้รับเพียงน้อยนิด
รัก…เหมือน Logitech Mouse คงทน มั่นคง
รัก…เหมือน Light Pen มักจะไม่ลงรอยกันง่ายๆ
(ชี้ที่นึง Cursorไปโผล่อีกที่นึง)
รัก…เหมือน สาย Lan Coaxial
ต้องรักษาไว้ให้ดีอย่าให้หลุดลอยไป
(โยงออกนอกตึกทีไรฟ้าผ่าทุกที)
รัก…เหมือน Printer Epson FX800
เพียงครู่เดียวก็ร้อนแรง (หัวพิมพ์ไหม้)
รัก…เหมือน
VR-headgearเมื่อมีเธอเราก็อยู่ในโลกของเราด้วยกันเพียงสองคน…
รัก…เหมือน “file corrupted” อยู่ดีๆเธอก็เปลี่ยนไป
รัก…เหมือน “A)bort R)etry I)gnore” only 3
choicesจะเลิกจะฝืนหรือจะอยู่แบบซังกะตาย
รัก…เหมือน “Your program has perfromed an illegal
opertaion and will be
shut down” ว้าทำไม่ถูกใจเธอซักที
รัก…เหมือน “Error 404 Objected not found”
ไขว่คว้าหาตัวตนไม่ได้
รัก…เหมือน “Error 403 Access Forbidden” ถ้าไม่รู้
passwordของใจเธอก็อย่าหวังซะดีกว่า
รัก…เหมือน IBM Labtop (for Hi-so girls)
หมดตัวก่อนที่จะได้มา
รัก…เหมือน 486DX2-66
ฉันคงให้เธอได้เพียงเท่านี้สักวันเธอคงทิ้งฉันไปหาคนที่ดีกว่า
รัก…เหมือน
If….Then….Elseเธอชอบสร้างเงื่อนไงในความรักจนฉันไม่รู้จะทำเช่นไร
รัก…เหมือนกำหนด Boolean=False ดังเธอปิดใจ
ไม่เปิดให้ใครคนใหม่
รัก…เหมือนดั่งหนังสือ
Comแรกๆก็ชื่นชมอยากชิดใกล้สุดท้ายก็เบื่อและถูกทอดทิ้ง
รัก…เหมือนสร้าง HomePage….
เมื่อมองภายนอกดูสวยงามแต่แฝงไปด้วยภาษาJava
ที่ซับซ้อนดั่งหัวใจเธอ…ที่ฉันไม่สามารถมองเห็นหรือเข้าใจ…ส่วนลึกของหัวใจเธอได้
รัก…เหมือน UnderCostruction!!
ปีแล้วปีเล่าเธอก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนแปลง…
รัก…เหมือนกับ Harddisk ถ้าติด Virus(HIV) คงต้อง
format ใหม่ลูกเดียว
รัก…เหมือนกับจอมอนิเตอร์ ทำให้คนตาบอด
(สายตาสั้น..ตาเอียง…)
รัก…เหมือนกับ RAM ขาดไฟเลี้ยง ความจำก็ถูกลบ
รัก…เหมือนกับ Software ถ้าจะเอาแบบถูกลิขสิทธิ์
ราคาก็แพงหน่อย(หรือไม่หน่อย)
รัก…เหมือนการกลิ้งเม้าส์ ต่อให้กลิ้งมากขนาดไหน
ก็ไม่เคยออกนอกจอเลย
สุดท้าย รัก…เหมือนกับ
เครื่องคอมพิวเตอร์อัปเกรตไปทีไรพอเวลาผ่านไปไม่เคยพอใจเลยสักที