นานมาแล้ว มีพระราชา ผู้ซึ่งบอกกับคนขี่ม้าของเขา ว่าถ้าเขาสามารถขี่ม้าไปครองพื้นที่ได้มากเท่าไรก็ตาม พระราชาจะยกที่ดินนั้นให้กับเขา คนขี่ม้าจึงควบม้าของเขาไปอย่างรวดเร็วดเพื่อครอบครองที่ดินให้มากเท่าที่จะทำได้ เขาเร่งควบม้าไปเรื่อยๆ เร็วเท่าที่ม้าจะรับไหว เมื่อเขาหิวหรือเหนื่อยเขาไม่หยุดควบม้า เพราะเขาต้องการครอบครองดินแดน ให้มากเท่าที่จะเป็นไปได้ เมื่อมาถึงจุดหนึ่งเขาหมดแรง และ กำลังจะตาย เขาจึงถามตัวเองว่า “ทำไมเราถึงกดดันตัวเองอย่างหนักเพื่อให้ได้ครอบครองผืนดิน? ตอนนี้เรากำลังจะตายและเราก็ต้องการเพียงแค่ที่ดินเล็กๆ เพื่อฝังศพตัวเอง” เรื่องข้างต้นก็เหมือนการเดินทางของชีวิตพวกเรา พวกเราผลักดันตัวเองอยู่ทุกวันเพื่อ ให้ได้เงินมากๆ, มีอำนาจ, และ เป็นที่ยอมรับ. พวกเราละเลยที่จะดูแลสุขภาพ ให้เวลากับครอบครัว และชื่นชมกับสิ่งสวยงามรอบตัว และงานอดิเรกที่เรารัก วันนึงเมื่อเรามองกลับไป พวกเราจะตระหนักว่า เราไม่ได้ต้องการมันมากนัก แต่เมื่อเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ กับสิ่งที่เราพลาดไป ชีวิตไม่ใช่การสร้างเงิน, สร้างอำนาจ, หรือการยอมรับ ชีวิตไม่ใช่การทำงาน งานเป็นสิ่งสำคัญเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เราสนุกกับความงาม และความพึงพอใจของชีวิต ชีวิตคือความสมดุลของงานและการเล่น ครอบครัวและเวลาส่วนตัว คุณได้ตัดสินใจว่าจะสร้างสมดุลให้กับชีวิตคุณอย่างไร กำหนดลำดับความสำคัญของคุณเอง ตระหนักว่าอะไรที่คุณสามารถยอมรับได้ แต่จงตัดสินใจด้วยสัญชาตญาณของตัวคุณเอง ความสุขคือความหมายและจุดมุ่งหมาย ของชีวิต…. จุดมุ่งหมายของการมีชีวิตอยู่ของมนุษย์ ดังนั้น สร้างมันง่ายๆโดยทำในสิ่งที่คุณต้องการจะทำ และซาบซึ้งกับธรรมชาติ ชีวิตนั้นเปราะบาง ชีวิตนั้นสั้น […]