เธอมีความงามมากกว่านั้น มากกว่าคำร้อยพันที่บอกได้ เพราะความงามของเธออยู่นี่ไง อยู่ที่หัวใจที่รักจริงเห็นสายฝนร่วงหล่นลงพื้นหญ้า หยดน้ำตาก็ไหลหล่นลงบนพื้น คิดถึงเธอเช้าเย็นไม่เว้นคืน ยากจะฝืนยามเห็นฝนหล่นโปรยปราย เรามีคลื่นหัวใจจูนตรงกัน มีเสียงเธอกับฉันอยู่เสมอ กระซิบบอกว่ารักให้กับเธอ แม้ไม่ได้พบเจอกันจริงๆ ผิดไหมที่ใจรักมานานแล้ว และแน่แน่วมั่นคงอยู่เสมอ ผิดไหมที่ในใจมีแต่เธอ และยังรักยังเพ้ออยู่ทุกวัน ฉันส่งความคิดถึงมาหา เพราะไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน หากเธอรับความคิดถึงเมื่อไร รีบส่งกลับมาได้ไหมในทันที ยามแรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน ไม่ต้องเติมน้ำตาลก็ไม่ขม แต่ยามนี้เธอเปลี่ยนไปไร้อารมณ์ เหลือแต่ความขื่นขมยามเลิกรา เธอจะรักฉันถึงเมื่อไหร่ คิดแล้วหัวใจก็ปั่นป่วน ห่วงว่าซักวันเธอเรรวน กลัวเธอจะไม่หวนกลับคืนมา ความรักที่ไร้เธอวันนี้ เหลือแต่ความรู้สึกดีเคยมีให้ มีอดีตอันหอมหวานในหัวใจ ฉันก็ยังดีใจ…เคยรักเธอ นั่งมองฟ้านับดาวที่พราวฟ้า ส่องประกายแสงจ้าดูสดใส ค่ำคืนนี้เธอนับดาวอยู่ที่ใด ดาวจะบอกเธอได้ไหม…ว่าใครคอย จะยอมรับมาไหมว่ารักฉัน เรารักกันมานานแล้วรู้ไหม เห็นเธอทำเปิ่นๆ ทำเมินไป อย่าหลอกกันเลยว่าไม่รักกันจริง แสงจันทร์ยามฟ้าครึ้มฝน มืดดับลับตาจนเริ่มใจหาย หากจันทร์ลับจากฟ้าไปเมื่อใด เหมือนใจฉันยิ่งห่วงใยคิดถึงเธอ มาร้องไห้วันนี้ไม่มีผล เธอทำร้ายใครหนึ่งคนอย่างโหดร้าย มาวันนี้เธอจะย้อนมันกลับไป ฉันคงไม่อาจตายได้อีกที คลื่นทะเลถาโถมเข้าหาฝั่ง เหมือนใจฉันที่ยังคอยโหยหา หวังซักวันจะได้เห็นเธอกลับมา แรงคิดถึงส่งไปหาทุกๆ วัน […]