ไม่มีใครเกิดมาเพื่อใคร…
คนทุกคนเกิดมาเพื่อเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเอง
ทำความรู้จักกับตัวเอง และรักตัวเองให้ดีที่สุด
ถ้ามีใครสักคนเคยบอกรักเราและวัน หนึ่ง..เขาจากไป…
จงอย่าตั้งคำถามวกวนกับตัวเองว่าเป็นเพราะอะไร
แต่ให้คำตอบกับตัวเองอย่างง่ายๆว่า เพราะมันเป็นธรรมชาติ
ธรรมชาติที่สุดท้าย แล้วทุกคนจะเหลือแต่ตัวเอง
ไว้พูดคุยกับตัวเอง และโอบกอดตัวเองไว้
ในวัน ที่เคว้งคว้างว่างเปล่า และค้นพบว่า
เราอาจเป็นมนุษย์คนสุดท้ายบนผืนโลก…
วิธีเดียวที่จะทำให้เราไม่หนาวตายเพราะความเหงา
นั่นก็ คือ .. การกอบเก็บความทรงจำของวันเก่าก่อนมาสุมไฟ
นึกถึงรอยยิ้มที่บางคน เคย “มีให้”….
นึกถึงคำที่คนบางคนเคยบอก “รัก”…
และ .. นึกถึงอ้อมกอดที่บาง คนเคย “โอบรัด”…
ความอบอุ่นเหล่านั้นจะให้ให้เรารอดตาย…
แม้สุด ท้าย …
ภาพทุกภาพจะมอดไหม้ไปกับกองไฟกองนั้นก็ตาม
อย่าหยุดที่จะหยิบยื่นความรัก ถึงแม้คุณจะไม่ได้รับมันตอบ
จงยิ้มสู้และมีความอดทน…